Podlaskie pierogi ziemniaczane. Wspólne lepienie pierogów.

Kiedyś tam, jeszcze w tamtym roku  z Amber (Anią) umówiłyśmy się na wspólne choć tylko wirtualne, niestety, lepienie  pierogów i w końcu   nastał ten moment. Jako temat  przewodni  były ziemniaki, miały być  słodkie  ziemniaki, ale u mnie takich ostatnio nie można było kupić, więc mam zwykłe  pyry.

 U Andzi znalazłam bardzo ciekawy przepis na farsz z surowych tartych ziemniaków i postanowiłam   zrobić właśnie  takie.

Ciasto mam inne   z dodatkiem zakwasu- naprawdę świetny to patent na przepyszne, mięciutkie  ciasto pierogowe, jako bonus   można uznać, że świetnie  się nim też pracuje-wałkuje, zlepia się na medal.

A pierogi z tym  niespotykanym farszem są rewelacyjne, ja  je  będę robić pewnie częściej. Bardzo polecam, a Ani dziękuję za wspólne spotkanie przy stole z pierogami.
Proszę częstujcie się, a ja idę   obejrzeć co tam Ania nalepiła….
Podlaskie pierogi ziemniaczane
Składniki:
Ciasto*:

• 1 szklanka pszennego lub żytniego zakwasu
• 1 jajo (niekoniecznie)
• 1/2 szklanki jogurtu naturalnego
• 1/2 łyżeczki cukru
• 1/2 łyżeczki soli
• 2 szklanki mąki

Farsz**:

• 1 kg ziemniaków
• 2 duże cebule
• sól, pieprz
• ew. ulubione zioła, np. rozmaryn, tymianek, oregano
• trochę tłuszczu do smażenia

Wymieszać zakwas z jogurtem i jajkiem. Dodać sól i cukier. Partiami dodawać mąkę i zagnieść na lśniące, elastyczne i gładkie ciasto. Wyrabiać około 5 minut.
Przykryć folią i odstawić na godzinę w temperaturze pokojowej, a następnie rozwałkować.
Przyrządzić farsz: ziemniaki zetrzeć jak na placki i przesmażyć z cebulą na tłuszczu( najpierw usmażyć cebulkę , a potem dodać starte ziemniaki i przesmażyć), doprawić do smaku solą i pieprzem i ew. ziołami. Ulepione pierogi wrzucamy do wrzącej, posolonej  wody. Po wypłynięciu gotować jeszcze przez chwilę i wyjąc łyżką cedzakową. Można podać od razu po ugotowaniu, np. z podsmażoną cebulką, ale znacznie lepsze są podsmażone

*Ciasto na pierogi  kiedyś znalazła i przetłumaczyła mi koleżanka z forum-Joanna

**Przepis na farsz  z książki O. Kazimierza Józefa Kmaka O. Cist. "Klasztorne specjały".